ژل رویال یا عسل وحشی سفید ممکن است فوایدی در مراقبت از سرطان داشته باشد.
طیف وسیعی از مطالعات حیوانی و همچنین تحقیقات آزمایشگاهی بر روی انواع مختلف سلول‌های سرطانی انسان، به دلیل پتانسیل ژل رویال در کاهش رشد سلول‌های سرطانی، امیدوارکننده است. با این حال، مزایای درمانی ثابت نشده است.
مطالعات دیگر نشان می دهد که ژل رویال ممکن است آسیب کبدی و سایر مضرات ناشی از داروهای قوی شیمی درمانی را محدود کند.
برای موکوزیت دهان، یک عارضه جانبی رایج شیمی‌درمانی و پرتودرمانی، ژل رویال از جمله داروهای مفیدی بود که توسط محققان برای درمان زخم‌های دهان، خونریزی و سایر علائم شناسایی شد.
برخی از مطالعات نشان می دهد که ژل رویال، به تنهایی یا در ترکیب با سایر مکمل های گیاهی، ممکن است عملکرد را بهبود بخشد و آسیب های اضافی را در افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیوی محدود کند.
یک مطالعه در سال 2021 که بر روی 20 فرد مبتلا به نارسایی کلیوی بررسی شد، نشان داد که ژل رویال، که همراه با داروهای مختلف دیگر از جمله رزین درخت خاورمیانه به نام صمغ اولیبانوم استفاده می‌شود، می‌تواند سطح کراتینین و غلظت اوره را کاهش دهد.
سایر محققین زمانی که از ژل رویال در درمان افراد مبتلا به کارسینوم سلول کلیه (سرطان کلیه) استفاده می شود، اثرات محافظتی یافته اند.
یک مطالعه در سال 2016 در مجله Canadian Journal of Diabetes نشان می دهد که ژل رویال ممکن است قند خون را تنظیم کند . بر اساس این تحقیق، به 50 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 سه بار در روز یک دارونما یا 1000 میلی گرم ژل رویال داده شد.
در پایان کارآزمایی هشت هفته ای، گروهی که ژل رویال را ارائه کردند، کاهش قابل توجهی در گلوکز خونشان داشت، در حالی که آنهایی که دارونما دریافت کردند، افزایش جزئی داشتند.
علیرغم نتایج مثبت، یک بررسی در سال 2019 در مجله جهانی دیابت نشان داد که استفاده از ژل رویال فقط حداقل مزیت را دارد. بر اساس ارزیابی 18 مطالعه بالینی، محققان به این نتیجه رسیدند که کیفیت شواهدی که از استفاده از ژل رویال در دیابت حمایت می‌کند، پایین تا بسیار پایین است.
هیپرکلسترولمی (کلسترول بالا) یک اختلال نگران کننده است که با تصلب شرایین (سخت شدن شریان ها)، حمله قلبی و سکته مغزی مرتبط است.
