وقتی بعد از یک تمرین سخت تابستانی به خانه می‌رسید و کفش‌هایتان را در می‌آورید، این احتمال وجود دارد که بوی آن‌ها بوی بدهد. به هر حال، وقتی پاهای شما شروع به عرق کردن می کنند، این رطوبت در جوراب های شما محبوس می شود، جوراب هایی که در داخل کفش های شما گیر کرده اند و فانک را در خود جای می دهند.
در اینجا کاری است که می توانید انجام دهید. ابتدا، اگر کفش‌هایتان خیس است، آن‌ها را خشک کنید. باکتری های ایجاد کننده بو در رطوبت رشد می کنند. کفی ها را بردارید، کفش ها را با مقداری روزنامه پر کنید و بگذارید یک شب در یک منطقه با تهویه مناسب آویزان شوند.
در مرحله بعد، شروع به استفاده منظم از اسپری بوگیر کفش یا اسپری های کاهنده بو و میکروب کش کنید. اگر با همه گزینه های موجود در آنجا غرق هستید، ما شما را تحت پوشش قرار داده ایم.
حتی کفش‌هایی که دارای تهویه کافی و پنل‌های مشبک هستند، پس از دویدن، بوی بدی را حفظ می‌کنند. و این بوی تند در واقع چیزی بیش از یک بو است.
لوک لومباردو، مربی دویدن با گواهینامه RRCA و ورزشکار سه گانه Ironman می گوید: «آنچه برخی از مردم نمی دانند این است که بوی واقعی باکتری است و در داخل جوراب، کفش و روی پاهای شما زندگی می کند.
نه تنها از بین بردن بوی بدی که روی کفش‌های دویدن شماست مهم است، بلکه ضروری است که باکتری‌های مزاحم موجود در کفش‌هایتان را نیز از بین ببرید.» در غیر این صورت، آن باکتری می تواند در طول زمان منجر به عفونت شود.
برای سنجش اثربخشی این حذف کننده های بو، باید کمی بدبو می شدیم. اما ما باید در مورد نحوه انجام آن هوشمندانه عمل می کردیم.
به منظور تکرار مداوم کفش‌های بدبو (و بدون خطر قرار گرفتن در معرض باکتری‌های مضر مانند استافیلوکوک)، پاسخ را در پنیری به نام باواریا لیمبرگر یافتیم. این یکی از تندترین گونه های موجود است.
با این حال، این تنها دلیلی نیست که ما آن را انتخاب کرده‌ایم: در حالی که بوی بدن منابع زیادی دارد، یکی از عوامل کلیدی کتانی Brevibacterium است، موجودی میله‌ای شکل که روی پوست انسان یافت می‌شود و پاها را بدبو می‌کند.
به نوعی تصادفی ناخوشایند و در عین حال جالب، همین باکتری برای تخمیر لیمبرگر کار می‌کند، که به توضیح اینکه چرا واقعاً بوی عرق پا می‌دهد کمک می‌کند.
